Włóczykij - Eldo

Pomarańczowe słońce

W dali gdzieś szumią fale

Na drodze życia wieczny wędrowcze

Swojego miejsca szukam wytrwale

Stopy zdarte do kości

Stopy zdarte do krwi

Żadnego żalu żadnej litości

Bo muszę prze siebie iść słuchaj

Siła tkwi w różnorodności

W naiwnym kulcie świata

Bo pięknie jest żyć pięknie jest latać

Pięknie jest po chmurach skakać

Pięknie czuć nad miarę

W dzikim zachwycie brać w ręce gwiazdy

Móc wszystko jedyny deterrent

To tylko siła mojej wyobraźni

Zmęczony rozum śpi

Spragnione serce łaknie

Spaliłem mosty zamknąłem drzwi

Son of the blue sky w swojej tułaczce

Śmieszny paradoks bo to wieczne życie w pułapce

Szukam wolności a żyje w klatce

Wiecznych pragnień głodny na zawsze

Wiem że myślisz o mnie nie bój się

Litość ofiaruj innym tym którym brak jest siły

Tych bez winy za nich odmów modlitwy

Podziw zostaw dla tych co na świata scenie świata chcąc błyszczeć

Mnie schowaj głęboko nie idź za mną

Samotność wieczny czyściec

Pomarańczowe słońce

W dali gdzieś błyszczą szczyty

Na drodze życia wieczny krytyk

W plecaku pilnie zbiera zachwyty

Wyobraźnia i limity podziw wieczny głód narkomana

Byle zajrzeć za horyzont zdarzeń

Czuć się sytym nawet bez śniadania

Drogowskaz pas oriona

Głos ptaków stanowi soundtrack

Chmury malują piękne obrazy

Cienie z ogniska proszą do tańca

Nie ma ten świat zakazów

Ma zawsze ma otwarte ręcę

Spróbuj może nie przekonasz się od razu

Może wrócisz się nagle po więcej

Szwendam się tak pozornie

Nie mając celu podobno

Stary plecak przedarte spodnie

Bobby Fischer może zapomną

Dadzą zniknąć gdzieś daleko

W końcu przestaną szukać

A ja w międzyczasie sprawdzę to sam

Jak długi jest równik z buta

Wolne duchy znają ten stan

Gdy potrzeba stanowi rozkaz

Czujesz że musisz zerwać się z miejsca

Romantyzm tak jak w książkach

Od trosk secesja

W duszy żyje młoda Polska

Serce bije w rękach mam swój los

A świat nie zna granic;

Nałkowska

Sole arancione

In lontananza, le onde frusciano da qualche parte

Eterno viandante sulla via della vita

Continuo a cercare il mio posto

Piedi raschiati fino all'osso

Piedi graffiati a sangue

Nessun rimpianto, nessuna pietà

Perché devo passare attraverso me stesso, ascoltare

La diversità è forza

Nel culto ingenuo del mondo

Perché è bello vivere, è bello volare

È bello saltare sulle nuvole

Sentiti bella oltre misura

Per raccogliere le stelle con gioia selvaggia

Tutto può solo deterrente

È solo il potere della mia immaginazione

La mente stanca è addormentata

Il cuore assetato ha fame

Ho bruciato i ponti e chiuso le porte

Figlio del cielo azzurro nel suo peregrinare

Un divertente paradosso perché è la vita eterna in trappola

Cerco la libertà e vivo in una gabbia

Eterna fame per sempre

So che mi pensi, non aver paura

Offri misericordia agli altri che mancano di forza

Per quelli senza colpa, dì le preghiere per loro

Lascia l'ammirazione per coloro che vogliono brillare sulla scena mondiale

Nascondimi nel profondo, non seguirmi

Solitudine, eterno purgatorio

Sole arancione

In lontananza, le cime brillano da qualche parte

Un eterno critico sul modo di vivere

Raccoglie urgentemente entusiasmo nel suo zaino

L'immaginazione e l'ammirazione limitano la fame eterna del tossicodipendente

Basta guardare oltre l'orizzonte degli eventi

Sentiti pieno anche senza colazione

Cartello della cintura di Orione

La voce degli uccelli è una colonna sonora

Le nuvole dipingono bellissime immagini

Le ombre del fuoco ti chiedono di ballare

Non esiste questo mondo di divieti

Le sue mani sono sempre aperte

Provalo, forse non te ne convincerai subito

Forse tornerai all'improvviso per saperne di più

Sto vagando così a quanto pare

Presumibilmente non mirando

Vecchio zaino con pantaloni strappati

Bobby Fischer potrebbe dimenticare

Ti faranno sparire da qualche parte lontano

Alla fine smetteranno di cercare

Nel frattempo controllerò io stesso

Quanto è lungo l'equatore dalla scarpa

Gli spiriti liberi conoscono questo stato

Quando un bisogno è un ordine

Senti di dover alzarti dal tuo posto

Romanticismo proprio come nei libri

Secessione dalle preoccupazioni

La giovane Polonia vive nella sua anima

Il mio cuore batte nelle mie mani Ho il mio destino

E il mondo non conosce confini;

Nałkowska