Misja - Jacek Kaczmarski

Warczą bębny ludożerców na Wyspach Szczęśliwych

Idziemy misjonarze starych prawd brzegiem oceanu

Kto z nas pierwszy przyjmie rytualny rytm za swój

Kto uzna władzę oszalałych szamanów

Kadzie wódki tłum tłum łomot łomot łomot

Jesteśmy jak się zdaje zupełnie bezbronni

Oto spełniona przepowiednia nie przynosi chwały

Ogień krew ofiar wieszcze nieprzytomni

Będą nas poić dzikie kobiety o bezwzględnych ciałach

Śmiejąc się z naszych mdłości strachu zaklinania

Pijani będziemy krzyczeć kładąc dłonie pod pałki bijących w bębny

Lecz powiedzmy złoty ząb zatrze w ich pamięci największe kazania

Zmuszą nas byśmy pierwsi pili żółć zarzynanego jeńca

Będziemy też spać z żoną wodza po czym męskość zostanie nam odjęta

Każdy nasz ruch okaże się słowem w zapadającym wyroku

Gdy zapadnie zmrok święto naszej śmierci będzie rozpoczęte

Wzmoże się huk po czym błyśnie święte ostrze grotu

Którym wykroją nam serca po to na przykład żeby spadły deszcze

Gdyby nazajutrz spadły byłby powód jeszcze

Do gorzkiego śmiechu znad nieba pełnego łomotu

Warczą bębny ludożerców na Wyspach Szczęśliwych

Idziemy misjonarze starych prawd brzegiem oceanu

Kto z nas pierwszy przyjmie rytualny rytm za swój

Kto uzna władzę oszalałych szamanów…

I tamburi dei cannibali nelle Isole Fortunate ringhiano

Andiamo missionari delle vecchie verità lungo la costa dell'oceano

Chi di noi sarà il primo ad accettare il ritmo rituale come suo?

Chi riconoscerà il potere degli sciamani pazzi

Tini di vodka, folla, tonfo, tonfo, tonfo

Sembriamo completamente indifesi

Ecco, una profezia adempiuta non porta gloria

Spara il sangue dei profeti vittime inconsci

Saremo abbeverati da donne selvagge con corpi spietati

Ridendo della nostra nausea per la paura della congiunzione

Da ubriachi, urleremo quando metteremo le mani sotto le bacchette che battono i tamburi

Ma diciamo che un dente d'oro cancellerà i loro più grandi sermoni

Ci faranno bere prima la bile di un prigioniero massacrato

Dormiremo anche con la moglie del capo e poi la nostra mascolinità sarà portata via

Ogni nostra mossa si rivelerà una parola nel giudizio che viene emesso

Quando scende il tramonto, inizierà la festa della nostra morte

Il ruggito aumenterà e la sacra lama della punta di freccia lampeggerà

Che taglieranno i nostri cuori in modo che, per esempio, cadano le piogge

Se fossero caduti il ​​giorno dopo ci sarebbe stato un motivo in più

Alla risata amara del cielo tonfoso

I tamburi dei cannibali nelle Isole Fortunate ringhiano

Andiamo missionari delle vecchie verità lungo la costa dell'oceano

Chi di noi sarà il primo ad accettare il ritmo rituale come suo?

Chi riconoscerà il potere degli sciamani pazzi...