Kosmonauci - Jacek Kaczmarski

Posadzili na fotelach miękkich nas

I pasami do nich ciała przywiązali

I zamknęli nad głowami szczelny właz

I od zewnątrz śruby w nim pozakręcali

Hełmy głowy nam wessały jak pijawki

I oddzielił nas od świata brzuch potwora

Jeśli słychać coś to to co jest w słuchawkach

Jeśli widać coś to to w telewizorach

W cichą ciemną przestrzeń nieba wystrzelili nas

I patrzyli póki się nie upewnili że

My próżni w stanie nieważkości

Gdzie z opóźnieniem nas dochodzą głosy z Ziemi

Gdzie w normie humor dobry w normie mdłości

W normie powolność mózgu niedokrwienie

Ciągle w tym samym stadium dojrzałości

W jakim nas wystrzelono w ten bezdenny krater

Z takim zasobem o swym losie wiadomości

Jaki nam da — koordynator

Słychać tylko jego lub spikera głos

Na ekranach gąszcz wykresów i wyliczeń

Jaką siłę daje atomowy stos

Ile jemy mięsa w proszku i słodyczy

Nie lecimy my odkrywać gwiazdozbiorów

Ani z obcych planet uszczknąć gruntu gramów

Naszym wielkim celem jest ogólnie biorąc

KONSEKWENTNA KONTYNUACJA PROGRAMU!

Cicha ciemna przestrzeń nieba nas otacza

I nikt z nas na razie nie rozpacza, że

My w próżni w stanie nieważkości

Przedmioty myśli słowa krążą gdzieś bezwładnie

Że automaty weszły w stan nieomylności

I wszystko wiedzą dokładnie

Że rozłożone porcje naszej aktywności

Że czas nieprędki gdy staniemy znów na Ziemi

Wrócimy — sądząc po programów niezmienności —

Gdy coś się bez nas na niej — zmieni!

Ci hanno fatto accomodare sulle morbide poltrone

E hanno legato loro i corpi con delle cinghie

E chiuse un portello stretto sopra le loro teste

E dall'esterno hanno stretto le viti al suo interno

Gli elmi delle nostre teste ci risucchiavano come sanguisughe

E siamo stati separati dal mondo dal ventre del mostro

Se senti qualcosa, cosa c'è nelle cuffie

Se vedi qualcosa, è sulla TV

Fummo lanciati nella silenziosa distesa oscura del cielo

E guardarono finché non furono sicuri

Aspiriamo senza peso

Dove le voci dalla Terra sono in ritardo

Dove l'umorismo normale è buono per la normale nausea

Ischemia da lentezza cerebrale normale

Sempre allo stesso stadio di maturità

In cui siamo stati lanciati in questo cratere senza fondo

Con una tale risorsa sulla sua notizia del destino

Cosa ci darà - il coordinatore

Senti solo la sua voce o quella dell'annunciatore

Sullo schermo c'è un groviglio di grafici e calcoli

Che forza dà una pila atomica?

Quanto mangiamo carne in polvere e dolci

Non scopriremo le costellazioni

Né dai pianeti alieni per strappare il terreno di grammi

Nel complesso, il nostro grande obiettivo è

PROSEGUIMENTO COSTANTE DEL PROGRAMMA!

La quiete e oscura distesa del paradiso ci circonda

E nessuno di noi lo dispera ancora

Siamo nel vuoto e senza peso

Gli oggetti del pensiero della parola circolano inerti da qualche parte

Che gli automi erano entrati in uno stato di infallibilità

E sanno tutto esattamente

Che diffondiamo porzioni della nostra attività

Che non è un momento di punta quando stiamo indietro sulla Terra

Torneremo - a giudicare dai programmi di immutabilità -

Quando qualcosa cambia senza di noi, cambierà!