Bal u Pana Boga - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Na bankiecie u Pana Zastępów

Wszystko płynie i gra pachnie i lśni

Wygwieżdżony jest strop firmamentów

I w parkietach ze szkła galaktyką skrzy

Stoły pełne arcydzieł stworzenia

Ryb obfitość i miąs owoce i chleb

Usta śmieją się drżą podniebienia

I docenia się to że się jest sługą nieb

A sam Bóg pośród sług gdyby mógł to by śpiewał że

Szał będzie trwał świat się stał więc nalewa i Rad tworzy ład białych szat i aureol…

Nie wypił ktoś za blask

Wzrok w parkiet wbił

Gdzie w ciszy gwiazd

Pod niebem ziemia się powoli wyłania

Patrzy pod nogi

W parkiecie żłobi

Znak

Tymczasem

Na bankiecie uśmiechy szerokie

I wiruje wśród ścian piór biały puch

Do nikogo nie staje nikt bokiem

I aż gęsto od słów nieważkich słów

Stwórca poszedł już wprawdzie lecz przecież

Pozostawił nam stół parkiet i świat

W jakimż będzie wspanialej nam świecie

Skoro czeka nas tu wieczysty ład

Póki co wierzyć w to co powiedzą nam oczy nie

Wstyd chwalić byt skoro świt nas otoczył…

Ktoś z nas nie myśli tak

Wzrok w parkiet wbił

Nie mówi nic

Zaszkodził kawior mu czy głowę ma słabą

Patrzy pod nogi

W parkiecie żłobi

Znak

Przez który

Na bankiecie spojrzenia ostrożne

Ważne staje się kto stoi i gdzie

Nie wiadomo skąd myśli bezbożne

Wokół aureol mkną czy chcesz czy nie

Koniec snu bowiem tu już nie będzie spokoju więc

Znów zamęt głów chaos słów paranoja i Strach bowiem tu już nie będzie spokoju więc

Strach bowiem tu już nie będzie spokoju…

A un banchetto con il Signore degli eserciti

Tutto scorre e il gioco profuma e brilla

Il soffitto dei firmamenti è stellato

E in parquet di vetro con una galassia di casse

Tavole piene di capolavori di creazione

Abbondanza di pesce e carne e pane di frutta

Le labbra ridono, tremano i palati

Ed è apprezzato che tu sia un servitore del cielo

E Dio stesso tra i servi, se potesse, lo canterebbe

La mania continuerà, il mondo è diventato così versato e Rad crea un ordine di vesti bianche e un alone ...

Qualcuno non aveva bevuto per il bagliore

Fissò la pista da ballo

Dove nel silenzio delle stelle

Sotto il cielo, la terra sta lentamente emergendo

Si guarda i piedi

Sta suonando sulla pista da ballo

Cartello

Nel frattempo

Sorride ampiamente al banchetto

E la lanugine bianca vortica tra le pareti delle piume

Nessuno sta di lato a nessuno

Ed è pieno di parole con parole senza peso

Il Creatore è già andato, ma ancora

Ci ha lasciato la tavola, il parquet e il mondo

In che mondo meraviglioso sarà per noi

Poiché un ordine eterno ci aspetta qui

Per ora, credi a quello che ci dicono i tuoi occhi, no

La vergogna di lodare l'esistenza fin dall'alba ci ha circondati ...

Alcuni di noi non la pensano così

Fissò la pista da ballo

Non dice niente

Il caviale lo ha danneggiato o la sua testa è debole

Si guarda i piedi

Sta suonando sulla pista da ballo

Cartello

Per questo

Guarda con cautela il banchetto

Diventa importante chi è in piedi e dove

Dal nulla, pensieri senza Dio

Intorno all'alone sei tu, che ti piaccia o no

La fine del sonno, perché qui non ci sarà più pace

Ancora confusione di teste, caos di parole paranoia e Paura perché qui non ci sarà più pace

Perché qui non ci sarà più pace...