Mury ' 87 (Podwórko) - Jacek Kaczmarski

Jak tu wyrywać murom zęby krat

Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa

Jakże gnijącym gruzem grzebać stary świat

Kiedy nowego nie ma czym i na czym stawiać

O czym dziś na podwórku śpiewać

Liszajom obsuniętych ścian

Gdzie nawet skrawek nieba ziewa

Na widok tych śmiertelnych ran

Ref.

We wklęsłym bruku tylko lśni

Wieczna bez dna kałuża

I widać w niej groby, groby, groby

Pod całunem naszych dni

Historia się zmieniła w mułu mur

W którym ugrzęzną myśli wzrok i dłonie

Staruszek w czerni, przed kapliczką łzawy chór

Rozmokły tynk jak gąbka nieuchronnie wchłonie

Wieczne światełko tli się jeszcze

Grzeje się w nim, w słoiku kwiat

A za zamkniętą bramą przestrzeń

Ślepej uliczki w wielki świat

Ref.

We wklęsłym bruku tylko lśni

Wieczna bez dna kałuża

I widać w niej groby, groby, groby

Pod całunem naszych dni

Napis na murze dłużej tutaj trwa,

Niż człowiek co wydrapał go z wieczora

Pół wieku dni podobnych do każdego dnia

Na śladach kul tych z wojny, i tych z wczoraj

Ot, co zostaje z wielkiej rzeki

Myśli, zapachów, głosów, barw

W murach podwórka «R» zacieki

W szczelinach warstwy martwych larw.

Droga stąd już tylko w dół

W uścisk gliny, w pleśń i w plusz

Pomiędzy groby, groby, groby,

Których dawno nie ma już

Come strappare i denti delle sbarre dalle pareti

Quando la ruggine è striata con mattoni e malta

Come con le macerie in decomposizione seppellire il vecchio mondo

Quando non c'è niente di nuovo su cui scommettere

Cosa cantare in cortile oggi

Lichene dalle pareti crollate

Dove anche un briciolo di paradiso sbadiglia

Alla vista di queste ferite mortali

Rif.

Nei ciottoli concavi brilla solo

Eterna pozzanghera senza fondo

E puoi vedere tombe, tombe, tombe in esso

Sotto il velo dei nostri giorni

La storia si è trasformata in un muro di limo

In cui i tuoi occhi e le tue mani si bloccano

Un vecchio in nero, un coro in lacrime davanti alla cappella

L'intonaco imbevuto come una spugna si assorbirà inevitabilmente

La luce eterna risplende ancora

Si riscalda in esso, in un barattolo un fiore

E dietro il cancello chiuso, lo spazio

Vicolo cieco nel grande mondo

Rif.

Nei ciottoli concavi brilla solo

Eterna pozzanghera senza fondo

E puoi vedere tombe, tombe, tombe in esso

Sotto il velo dei nostri giorni

L'iscrizione sul muro qui dura più a lungo,

Dell'uomo che lo ha cancellato la sera

Mezzo secolo di giorni simili a tutti i giorni

Sulle tracce dei proiettili della guerra e di quelli di ieri

Ciò che resta del grande fiume

Pensieri, odori, voci, colori

Ci sono striature nei muri del cortile "R".

Ci sono strati di larve morte nelle fessure.

La strada da qui è solo in discesa

Nell'abbraccio di argilla, di stampo e peluche

Tra tombe, tombe, tombe,

Che sono andati da tempo