Artyści - Jacek Kaczmarski

Zaszczytami zaszczuci, obarczeni sławą

Nie poznaliśmy strachu o skórę

Na paryskich parkietach salonowy gawot

Jeszcze jedną ma dla nas figurę

Niewidoczny fortepian gra z taktem Szopena

A narody współczują do wtóru

Ustawiając na biurku, w requiemach i trenach

Statuetki Człowieka z Marmuru

Taniec śmierci ominął i tak nieśmiertelnych —

Znów dla naszej wiruje korzyści

Dobry Anioł Stróż Paszport cel spełnił naczelny:

Ocaleliśmy przecież - Artyści

Nam i skrzydeł u ramion na cle nie podcięto

Nie wybito nam zębów ze szczęki

Bylebyśmy się wznieśli ponad ludzkie lamenty

Poza bezmiar człowieczej udręki

Więc rozważnie odważni, z grymasem cierpienia

W pełen znaczeń zbroimy się spokój

A jak brzmią w naszych ustach wymowne milczenia

A jak lśnią nam niechciane łzy w oku!

Wszak spełniły się nasze proroctwa i wróżby!

Patrzcie!

Żywi, a już między mity!

Z wynajętych cokołów, w gwarze głupim i próżnym

Już nie słychać milczenia zabitych

Oni nam bili brawo żywymi rękoma

Chociaż cień im osiadał na głowach

Ale ręce umarły na łańcuchach i łomach

Więc my, tu, teraz o nich — ni słowa

Wiele słów się po prostu nie mieści we frazach!

A tam druty, tortury, obozy

Przesłuchania, rewizje, tłumy w ogniu i gazach

Nazbyt bliskie męczeńskiej są pozy

Może być, że niedługo, po śmierci — za chwilę

Kiedy tam znowu zmieni się władza

Do wolnego już kraju (za ile? na ile?)

Naszych zwłok nikt nie będzie sprowadzał

Nawet to nas nie wzrusza, myśmy dawno wybrali

Sen o wierzbie płaczącej sczezł

W testamentach, przy winie, krewni będą czytali:

«Chciałbym spocząć na Pere Lachaise…»

Onorato di onori, gravato di fama

Non abbiamo riconosciuto la paura per la pelle

Una gavotta da salone sui pavimenti parigini

Una cifra in più per noi

Il pianoforte invisibile suona al ritmo di Chopin

E le nazioni simpatizzano con la canzone

Posizionamento su una scrivania, in requiem e corsi di formazione

Uomo di statue di marmo

La danza della morte ha aggirato gli immortali -

Ancora una volta, a nostro vantaggio gira

Il passaporto Good Guardian Angel ha raggiunto l'obiettivo principale:

Dopotutto siamo sopravvissuti - Artisti

Noi e le ali alle armi non siamo stati tagliati alla dogana

Le nostre mascelle non sono state eliminate

Se solo ci elevassimo al di sopra del lamento umano

Oltre l'immensità del tormento umano

Così prudentemente coraggioso, con una smorfia di sofferenza

Ci stiamo armando di pace significativa

E quali sono i silenzi significativi nelle nostre bocche

E come lacrime indesiderate brillano nei nostri occhi!

Dopotutto, le nostre profezie e predizioni si sono avverate!

Aspetto!

Vivo e già tra i miti!

Da piedistalli presi in affitto, in un dialetto stupido e vanitoso

Il silenzio dei morti non si sente più

Ci hanno applaudito con le loro mani vive

Anche se un'ombra si è posata sulle loro teste

Ma le mani sono morte su catene e piedi di porco

Quindi noi, qui, ora su di loro - senza parole

Molte parole semplicemente non si adattano alle frasi!

E ci sono fili, torture, campi

Interrogatori, perquisizioni, folle nel fuoco e gas

Le pose sono troppo vicine a quella del martire

Potrebbe essere così presto, dopo la morte, tra un momento

Quando il governo cambia di nuovo lì

Verso un paese libero (per quanto? Per quanto?)

Nessuno porterà il nostro cadavere

Anche questo non ci tocca, abbiamo scelto per molto tempo

Il sogno di un salice piangente è svanito

Nei testamenti, con il vino, i parenti leggeranno:

«Vorrei riposarmi su Pere Lachaise...»