Encore, jeszcze raz - Jacek Kaczmarski

Mam wszystko, czego może chcieć uczciwy człowiek

Światopogląd, wykształcenie, młodość, zdrowie

Rodzinę, która kocha mnie, dwie, trzy kobiety

Gitarę, psa i oficerskie epolety

To wszystko miało cel i otom jest u celu

Na straży pól bezkresnych strażnik (jeden z wielu)

Przy lampie leżę, drzwi zamknięte, płomień drga

A ja przez szpadę uczę skakać swego psa

Na drzwi się nie oglądaj, nasienie sobacze

Gdzie w śniegach nocny wilka trop i zaspy po pas

Skacz jak ci każę, będę patrzył jak skaczesz

Encore, encore jeszcze raz |

x2

Za oknem posterunku nic nie dzieje się

Czego bym umiał dopilnować, albo nie

Dali tu stertę starych futer i człowieka

Ażeby był i nie wiadomo na co czekał

Więc przypuszczenia snuję, liczę sęki w ścianach

Czasem przekłuję końcem szpady karakana

W oku mam błysk!

(Od knota co się w lampie żarzy)

Czerwony odcisk na podpartej ręką twarzy

Na drzwi się…

Tak, jest gdzieś świat, obce języki, lecz nie tu

Tu z ust dobywam głos, by rzucić rozkaz psu

Są konstelacje gwiazd i nieprzebyte drogi

Ja krokiem izbę mierzę, gdy zdrętwieją nogi

I wtedy szczeka pies na ostróg moich brzęk

Ze ściany rezonuje mu gitary dźwięk

Ze wspomnień pieśni, które znam, tka wątek wróżb

Jak gdybym swoje życie przeżył już

Na drzwi się…

Więc jem i śpię, pies śledzi wszystkie moje ruchy

Gdy piję, powiem czasem coś, on wtedy słucha

I widzę w oknie, zamiast zimy, lampę, psa

I oficera, który pije tak jak ja

Nic nie ma za tą ścianą z wielkich czarnych belek

Nad stropem nazbyt niskim, by skorzystać z szelek

Nic we mnie, prócz do świata żalu dziecięcego

Tu nikt nie widzi, więc się wstydzić nie ma czego

Oczami za mną nie wódź, nasienie sobacze

Gdy piję w towarzystwie alkoholowych zmor

I nie liż mnie po rękach, gdy biję cię - i płaczę

Jeszcze raz!

Jeszcze raz!

Encore!

Ho tutto ciò che una persona onesta può desiderare

Visione del mondo, educazione, gioventù, salute

Una famiglia che mi vuole bene, due o tre donne

Spalline per chitarra, cane e ufficiali

Tutto aveva uno scopo, ed eccolo qui

A guardia dei campi infiniti (uno dei tanti)

Giaccio accanto alla lampada, la porta è chiusa, la fiamma vibra

E uso una spada per insegnare al mio cane a saltare

Non guardare indietro alla porta, seme d'insetto

Dove nella neve un lupo notturno insegue e va alla deriva fino alla cintola

Salta come ti dico, ti guarderò saltare

Encore, bis ancora una volta |

x2

Non sta succedendo nulla al di fuori della finestra del post

Cosa potrei fare o no

Hanno messo un mucchio di vecchie pellicce e un uomo qui

Che sarebbe stato e non si sa cosa stesse aspettando

Quindi faccio le mie supposizioni, conto i nodi nei muri

A volte trafiggo la punta della spada dello scarafaggio

Ho un luccichio negli occhi!

(Dallo stoppino che brilla nella lampada)

Una stampa rossa su una faccia appoggiata a mano

Sulla porta ...

Sì, c'è un mondo là fuori, le lingue straniere, ma non qui

Qui tiro fuori la voce dalla mia bocca per ordinare al cane

Ci sono costellazioni di stelle e percorsi impraticabili

Misuro la stanza con un passo quando le mie gambe diventano insensibili

E poi il cane abbaia ai miei speroni sferraglianti

Il suono della chitarra risuona dal muro

Dai ricordi delle canzoni che conosco, tesse il filo della predizione del futuro

Come se avessi già vissuto la mia vita

Sulla porta ...

Quindi mangio e dormo, il cane segue tutti i miei movimenti

Quando bevo, dico qualcosa a volte e lui ascolta

E vedo nella finestra, invece dell'inverno, una lampada, un cane

E un ufficiale che beve come me

Non c'è niente dietro quel muro di grandi travi nere

Sopra un soffitto troppo basso per usare parentesi graffe

Niente in me se non nel mondo del dolore dell'infanzia

Nessuno può vedere qui, quindi non c'è niente di cui vergognarsi

Non seguirmi con gli occhi, seme di verme

Quando bevo in compagnia di incubi alcolici

E non leccarmi le mani mentre ti picchio - e piango

Ancora!

Ancora!

bis!