Epitafium dla Dylana - Jacek Kaczmarski

Ocean w nas śpi

I horyzont z nas drwi

Płytka fala fałszywie się mieni

A prawdziwy jest rejs

Do nieznanych ci miejsc

Kiedy płyniesz na przekór przestrzeni

I na tej z wielu dróg

Po co ci para nóg

I tak dotrzesz na pewno do końca

Niepotrzebny ci wzrok

Żeby wyczuć swój krok

I nie musisz wciąż radzić się słońca

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Wielbicieli i sług

Tłum ci zawisł u nóg

To wolności twej chciwi strażnicy

Zaprowadzisz ich tam

Gdzie powinieneś być sam

Z nimi żadnej nie przejdziesz granicy

Zlekceważą twój głos

Którym wróżysz im los

Od jakiego ich nic nie wyzwoli

Bo zabije ich las

Rąk co klaszczą na czas

W marsza rytm co śmierć niosąc nie boli

Patrz jak piją i żrą

Twoją żywią się krwią

I żonglują słowami twych pieśni

Lecz nic nie śni im się

A najlepiej wiesz że

Nie istnieje wszak to co się nie śni

By przy śmierci twej być

Płakać śmiać się i drwić

To jedyny cel twojej eskorty

Oddaj komuś rząd dusz

I na własny szlak rusz

Tam gdzie żadne nie zdarzą się porty

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

Mówić będą żeś zbiegł

Ale wyjdą na brzeg

I zdradzieckie ci lampy zapalą

Ale ty patrząc w dal

Płynąć będziesz wśród fal

Aż sam wreszcie staniesz się falą

L'oceano dorme in noi

E l'orizzonte ci prende in giro

L'onda poco profonda sta scintillando falsamente

E la crociera è reale

In luoghi a te sconosciuti

Quando nuoti contro lo spazio

E su questa una delle tante strade

Perché hai bisogno di un paio di gambe

Arriverai sicuramente alla fine comunque

Non hai bisogno della tua vista

Per sentire il tuo passo

E non devi continuare a consultare il sole

Devoti e servitori

La folla era appesa ai tuoi piedi

Sono i tuoi avidi guardiani della libertà

Li condurrai lì

Dove dovresti essere solo

Non attraverserai alcun confine con loro

Devoti e servitori

La folla era appesa ai tuoi piedi

Sono i tuoi avidi guardiani della libertà

Li condurrai lì

Dove dovresti essere solo

Non attraverserai alcun confine con loro

Ignorano la tua voce

Che tu dici loro il loro destino

Da cui nulla li libererà

Perché la foresta li ucciderà

Le mani che battono a tempo

In marcia, il ritmo di ciò che la morte non guasta

Guardali bere e mangiare

Si nutrono del tuo sangue

E si destreggiano tra le parole delle tue canzoni

Ma non sognano nulla

E tu lo sai meglio

Dopotutto, ciò che non esiste non esiste

Per essere alla tua morte

Piangi, ridi e schernisci

Questo è l'unico scopo della tua scorta

Dai a qualcuno una fila di anime

E vai per la tua strada

Dove non ci sono porti

Diranno che sei scappato

Ma andranno a terra

E le lampade infide ti illumineranno

Ma stai distogliendo lo sguardo

Navigherai tra le onde

Fino a quando non diventi finalmente un'onda tu stesso

Diranno che sei scappato

Ma andranno a terra

E le lampade infide ti illumineranno

Ma stai distogliendo lo sguardo

Navigherai tra le onde

Fino a quando non diventi finalmente un'onda tu stesso