Hiob - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Ta wyprawa była dla nas przyjemnością

Kiedy z gór zeszliśmy w kwitnące doliny

Parobcy porzucili domy broń i stada

Obrońcy zginęli śmiercią bohaterską

Równaliśmy z ziemią winnice i zasiewy

Nasze ręce dymiły ludzką krwią i tłuszczem

I z całej krainy nie pozostał po nas

Kamień na kamieniu ani zdrowy człowiek

Widzieliśmy łupów naszych właściciela

Cały w strupach i wrzodach trwał w pogorzelisku

Tuż przed naszym najazdem stracił wszystkie dzieci

W gruzach domu przez piorun zburzonego w nocy

Nie znał chyba ten człowiek łaski swego Boga

Lecz wielbił Go nadal choć nieludzkim głosem

Staliśmy milcząc dobić ktoś go chciał z litości

Ale stracił śmiałość wobec takiej wiary

«Gdy zgwałcili mi żonę - sławię słodycz jej ciała

Braci synów już nie ma — ja wciąż z nimi rozmawiam

Roztrzaskali domostwo — ja kamienie całuję

Zawlekli mnie na śmietnik — w słońce się wpatruję

Zmiażdżyli mi podbrzusze — miłość nie da się zgubić

Wyszarpali mi język — więc palcami coś mówię

Wykłuli mi źrenice — myśl się z myślą zaplata

Dzięki Ci Boże!

Stworzyłeś najpiękniejszy ze światów!*»

Wódz gotowych na wszystko bitnych górskich plemion

Chciałbym być bogiem takich jak ten człowiek ludzi

Jeden starczył by dźwignąć i utrzymać w górze

Świat Boga i nicość przez Niego mu daną

Chociaż zniszczyć Go jednym mógł wzruszeniem ramion

«Gdy zgwałcili mi żonę - sławię słodycz jej ciała

Braci synów już nie ma — ja wciąż z nimi rozmawiam

Roztrzaskali domostwo — ja kamienie całuję

Zawlekli mnie na śmietnik — w słońce się wpatruję

Zmiażdżyli mi podbrzusze — miłość nie da się zgubić

Wyszarpali mi język — więc palcami coś mówię

Wykłuli mi źrenice — myśl się z myślą zaplata

Dzięki Ci Boże!

Stworzyłeś najpiękniejszy ze światów!»

Questo viaggio è stato un piacere per noi

Quando scendevamo dalle montagne nelle valli fiorite

I contadini abbandonarono le loro case, le armi e le mandrie

I difensori morirono di morte eroica

Abbiamo raso al suolo vigneti e raccolti

Le nostre mani fumavano di sangue umano e grasso

E di tutta la terra non c'è rimasto dietro di noi

Pietra su pietra, non una persona sana

Abbiamo visto il bottino del nostro proprietario

Tutto coperto di croste e ulcere, rimase tra le rovine

Ha perso tutti i suoi figli poco prima della nostra invasione

Tra le macerie di una casa distrutta da un fulmine di notte

Quest'uomo probabilmente non conosceva la grazia del suo Dio

Ma lo adorava ancora, anche se con voce disumana

Siamo rimasti in silenzio per finirlo, qualcuno lo voleva per pietà

Ma ha perso il coraggio di fronte a tale fede

«Quando hanno violentato mia moglie - lodo la dolcezza del suo corpo

I fratelli dei miei figli se ne sono andati - sto ancora parlando con loro

Hanno distrutto la casa - bacio le pietre

Mi hanno trascinato nel bidone della spazzatura - fisso il sole

Hanno schiacciato il mio ventre - l'amore non può essere perso

Mi hanno tirato fuori la lingua, quindi uso le dita per dire qualcosa

Hanno attirato i miei alunni - pensa con i tuoi pensieri

Grazie Dio!

Hai creato il più bello di tutti i mondi! * »

Capo delle valorose tribù di montagna

Vorrei essere un dio delle persone come quest'uomo

Ne bastava uno per sollevarlo e tenerlo su

Il mondo di Dio e il nulla da lui dato

Sebbene potesse distruggerLo con una scrollata di spalle

«Quando hanno violentato mia moglie - lodo la dolcezza del suo corpo

I fratelli dei miei figli se ne sono andati - sto ancora parlando con loro

Hanno distrutto la casa - bacio le pietre

Mi hanno trascinato nel bidone della spazzatura - fisso il sole

Hanno schiacciato il mio ventre - l'amore non può essere perso

Mi hanno tirato fuori la lingua, quindi uso le dita per dire qualcosa

Hanno attirato i miei alunni - pensa con i tuoi pensieri

Grazie Dio!

Hai creato il più bello dei mondi! »