Japońska rycina - Jacek Kaczmarski

W kamieniu, krzewie i potoku

W źdźble trawy, w płatku białej lilii

Mieszkają duchy naszych przodków

Patrzące na nas w każdej chwili

Kształt, barwa, zapach, śpiew gałązki

Przypominają obowiązki

Wobec tych, co przed nami żyli

W sposobie ułożenia szaty

W ukłonie według starych reguł

W tym, jak przyrządza się herbatę

Jak się szanuje każdy szczegół

Wyraża się nasz dług wdzięczności

Dla stwarzającej nas przeszłości

Od której uciekamy w biegu…

Wreszcie wyborem umierania

Gdy honorowe ostrze w dłoniach

Śmierć czyni przedłużeniem trwania

(Bo życie przecież - to agonia)

— Stwarzamy wodę, kwiat i kamień

W których na zawsze zamieszkamy

Wśród tych, co będą żyli po nas

In pietra, cespuglio e ruscello

In un filo d'erba, in un petalo di giglio bianco

Gli spiriti dei nostri antenati vivono

Guardandoci in ogni momento

La forma, il colore, l'odore, il canto del ramoscello

Sono come responsabilità

A coloro che sono vissuti prima di noi

Nel modo in cui i capi sono disposti

Inchinarsi secondo le vecchie regole

In come viene preparato il tè

Come ogni dettaglio viene rispettato

Il nostro debito di gratitudine è espresso

Per il passato che ci crea

Da cui scappiamo in fuga...

Infine, la scelta di morire

Quando l'onorevole lama nelle tue mani

La morte ne fa un prolungamento della durata

(Perché la vita è un'agonia, dopo tutto)

- Creiamo acqua, fiori e pietre

Vivremo per sempre

Tra coloro che vivranno dopo di noi