Legenda o miłości - Jacek Kaczmarski

On ją dostrzegł nagle, ona go dojrzała

I świat im zniknął z oczu, jak z dmuchawca puszek

Ciało — jak powietrza — zapragnęło ciała

I czujnie się jęły obwąchiwać dusze

Tyle niepewności i odwagi tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Liczyli razem gwiazdy, biedronki i ptaki

Bo na siebie liczyć nie śmieli na razie

Każdy gest — sygnałem, każdy uśmiech — znakiem

Los — szyderczym szyfrem, astrologią wrażeń

Tyle prawd przewrotnych i tajemnic tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Aż wręczył jej tulipan: prężny, łebski, gładki

Purpurą nabrzmiały, jak płonącym mrokiem

A ona na to róży rozchyliła płatki

By spłynęły po nich życionośne soki

Tyle tkliwych lęków w nieuchronnej sile!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Misterium energii — wulkan, błyskawice

Szramy po pazurach i chwalebne sińce;

Zachłanną bachantkę skrzesał z bladolicej

Ona — z trubadura — swego barbarzyńcę

Tyle zapamiętań i przebudzeń tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Gniazdo i pisklęta, spełnione pragnienia

Uznali więc, że teraz stać ich już na wszystko:

Za dnia naprawiali usterki istnienia

Nocą przy kominku strzegli paleniska

Tyle dobrej woli, próżnych trudów tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

On ją zaczął zdradzać, choćby i w marzeniach

Ona drżała — czując cudzych oczu dotyk…

Czas im siebie skąpił na wspólne olśnienia

W bitwy się zmieniały codzienne kłopoty

Tyle w nich oskarżeń i winy w nich tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę

I dopadł ich spokój.

Ani się spostrzegli —

Już grzali zziębłe stopy, choć wygasł kominek

I jeszcze z nawyku stare kłótnie wiedli

Gdzie miłość błądziła, jak zbędny przecinek

Tyle niespełnienia i przesytu tyle!

Ale już wiedzieli, że tylko przez chwilę…

Aż jemu się zmarło i ona w ślad za nim

Odeszła między gwiazdy, ptaki i biedronki

Wszak byli na wieczność w sobie zakochani

Nie cierpiąc nawet w kłótniach najkrótszej rozłąki

Tyle było życia — konania w nich tyle…

Ani nie poczuli, że tylko przez chwilę

La vide all'improvviso, lei vide lui

E il mondo scomparve alla loro vista, come da un barattolo di tarassaco

Il corpo - come l'aria - voleva un corpo

E hanno iniziato ad annusare le anime in modo vigile

Tanta incertezza e tanto coraggio!

Nessuno dei due sapeva che solo per un momento ...

Hanno contato stelle, coccinelle e uccelli insieme

Perché non osavano ancora contare su se stessi

Ogni gesto - un segnale, ogni sorriso - un segno

Il destino: un codice beffardo, un'astrologia delle sensazioni

Tante verità perverse e tanti segreti!

Nessuno dei due sapeva che solo per un momento ...

Finché non le porse un tulipano: gagliardo, testa e liscio

Si gonfiarono di cremisi, come un'oscurità ardente

E a quel punto aprì i petali della rosa

Che i succhi vitali fluissero su di loro

Tante tenere paure forza inevitabile!

Nessuno dei due sapeva che solo per un momento ...

Il mistero dell'energia: vulcano, fulmine

Cicatrici di artigli e lividi gloriosi;

Ha costruito l'avida baccante da una donna dal viso pallido

Lei - la trovatrice - il suo barbaro

Quanti ricordi e revival!

Nessuno dei due sapeva che solo per un momento ...

Nido e pulcini, desideri esauditi

Così hanno deciso che potevano fare tutto ora:

Durante il giorno riparavano i difetti dell'esistenza

Di notte, custodivano il focolare accanto al camino

Tanta buona volontà, tanta vana fatica!

Nessuno dei due sapeva che solo per un momento ...

Cominciò a tradirla, anche nei suoi sogni

Stava tremando - sentendo gli occhi di qualcun altro toccarsi...

Il tempo si è speso in rivelazioni condivise

I problemi quotidiani si sono trasformati in battaglie

Ci sono così tante accuse in loro e così tanto senso di colpa in loro!

Nessuno dei due sapeva che era solo per un momento

E si sentivano tranquilli.

Non se ne sono accorti -

Si stavano già scaldando i piedi freddi, anche se il camino era spento

E per abitudine hanno iniziato a combattere vecchie liti

Dove l'amore vagava come una virgola inutile

Tanta insoddisfazione e tanta sazietà!

Ma sapevano già che solo per un momento ...

Finché lui è morto e lei lo ha seguito

Andò tra le stelle, uccelli e coccinelle

Dopotutto, erano eternamente innamorati l'uno dell'altro

Non subendo nemmeno la più breve separazione nei litigi

C'era così tanta vita - così tanti che morivano in loro...

Né sentivano che fosse solo per un momento