Nawiedzona wiek XX - Jacek Kaczmarski

Buty Czarnego lśnią ogniście

Czuję w powietrzu spaleniznę

Kiedy mi ogolili głowę

Nie było śladu po siwiźnie

Bardzo nas dużo bardzo dużo

I wszystkie takie jednakowe

Ale ten Czarny jak kałuża

Mnie krzycząc «Dumme» bije w głowę

A znów ten Biały jak robaki

Powiedział że mam dobrą krew

I śmiał się więc zaczęłam płakać

A płacz zamienił mi się w śmiech

Więc z chleba chociaż jestem głodna

Zrobiłam sobie dziś wisiorki

Od razu ładniej wyglądałam

Wśród kobiet powpychanych w worki

I zaśpiewałam sobie cicho

Że jestem ja księżniczką z baśni

Co czeka by ktoś po nią przyszedł

A jedna z was skoczyła na mnie

Czy ktoś zrozumie co to znaczy

Miała czerwone w oczach łzy

Krzyczała na mnie nie wiem za co

Że jestem karmicielką wszy

I wyjaśniała skąd są dymy

I czemu część z nas dawno śpi

Po naszych ciałach gdy leżymy

Wędrują takie białe wszy

Podobno lubią słodką krew

I te z nas które jej nie mają

Nie mogą razem z nami żyć

Znikają

A ja żyć mogę dzięki wszy

Co ssie moją krew za jakie grzechy

Bo ciągle pragnie mojej krwi

Więc będę żyła póki wszy

Gli stivali di Black brillano di fuoco

C'è una bruciatura nell'aria

Quando mi hanno rasato la testa

Non c'era traccia dei capelli grigi

Molti di noi, molti

E sono tutti uguali

Ma quello Nero è come una pozzanghera

Mi picchia in testa mentre grida "Dumme"

E ancora il Bianco come i vermi

Ha detto che ho buon sangue

Ho riso così ho iniziato a piangere

E il mio pianto si è trasformato in una risata

Quindi, anche se ho fame di pane

Mi sono fatto dei ciondoli oggi

Sono apparsa subito più bella

Tra le donne stipate nei sacchi

E cantavo tra me e me piano

Che io sono la principessa delle fiabe

Cosa aspetta che qualcuno venga a prenderla

E uno di voi mi è saltato addosso

Qualcuno può capire cosa significa

Aveva le lacrime rosse negli occhi

Mi stava urlando contro, non so per cosa

Che sono un mangiatore di pidocchi

E ha spiegato da dove provenivano i fumi

E perché alcuni di noi dormono da molto tempo

Sopra i nostri corpi quando mentiamo

Tali pidocchi bianchi vagano

Dicono che gli piaccia il sangue dolce

E quelli di noi che non ce l'hanno

Non possono vivere con noi

Scompaiono

E posso vivere grazie ai pidocchi

Ciò che succhia il mio sangue per quali peccati

Perché vuole ancora il mio sangue

Così sarò vivo mentre i pidocchi se ne saranno andati