Pijak - Jacek Kaczmarski

Pijany poeta ma za złe że klaszczą

Że patrzą na niego ciekawie

Że każdy mu nietakt łaskawie wybaczą

Poeta wszak wariat jest prawie

Nie chodzi po ziemi współżyje z duchami

Ich mowę na wylot zna przecież

I cóż że ogląda się wciąż za trunkami

Alkohol nie szkodzi poecie

Kochają go bardzo drwiąc z rąk jego drżenia

Ta drwina współczucia ma nazwę

Ugoszczą przytulą ukoją cierpienia

A on mimo wszystko ma za złe

Do łez się zamartwią że znowu nic nie jadł

Że pali za dużo i nie śpi

Że w oczach mu tańczy szaleńcza zawieja

A oni pragnęliby pieśni

Zakocha się szczerze trzy razy na tydzień

I wtedy zstępuje na ziemię

Czasami w połowie wieczoru gdzieś wyjdzie

Czasami wpół słowa zadrzemie

A oni się wtedy po cichu rozzłoszczą

Że nie dba gdy w krąg niego siedzą

Lecz czegoś mu jednak naprawdę zazdroszczą

Lecz czego zazdroszczą nie wiedzą

Il poeta ubriaco si risente del fatto che applaudono

Che lo guardano con curiosità

Che lo avrebbero perdonato per qualsiasi cattiva condotta

Dopotutto, il poeta è quasi pazzo

Non cammina sulla terra, vive con i fantasmi

Dopotutto, conosce il loro discorso fino in fondo

Bene, stai ancora cercando da bere

L'alcol non danneggia il poeta

Lo amano moltissimo, deridendo le sue mani tremanti

Questa presa in giro della compassione ha un nome

Ti daranno un abbraccio e leniranno la tua sofferenza

E lo tiene ancora contro

Saranno preoccupati fino alle lacrime che non abbia mangiato più niente

Che fuma troppo ed è sveglia

Che un vento esasperante danza nei suoi occhi

E vorrebbero canzoni

Si innamora sinceramente tre volte a settimana

E poi scende sulla terra

A volte nel bel mezzo della sera uscirà da qualche parte

A volte una mezza parola fa un pisolino

E poi si arrabbieranno in silenzio

Che non gli importa quando si siedono intorno a lui

Ma qualcosa gli invidiano davvero

Ma di cosa sono gelosi, non lo sanno