Piosenka żebracza - Jacek Kaczmarski

Dajcie mi proszę, co łaska.

Żebrak — też człowiek do diaska!

Śpiewać już nie mam siły,

Żarty mi się skończyły.

Siedzę na Placu Zamkowym

Z tym, co na plecach zostało,

Sięgam po rozum do głowy,

Lecz rozum by żyć - to za mało!

Tłuką o pierś resztki serca,

Serce nadzieją frymarczy,

Lecz — może jestem oszczerca —

Serce — by żyć - nie wystarczy!

Dajcie mi proszę, co łaska…

Mówią mi — wstań i zapracuj!

Raz jeszcze zakasz rękawy,

Albo zabieraj się z placu

Bo szpecisz piękno Warszawy.

Tu zagraniczni turyści

Widzieć chcą cud odbudowy

A ty wrażenia im niszczysz

Żebrząc na Placu Zamkowym.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Gdybym łez trochę miał jeszcze

To bym nad sobą zapłakał

Kto dziś pamięta w rym mieście

Że to ja budowałem barbakan!

Człowiek bez dały urodzin,

Człowiek bez dnia swych imienin —

Życie oddałem urodzie

Renesansowych kamienic.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Nigdy nikomu nie znany,

Po łokcie w glinie i w piachu

Ryłem, jak kret tresowany

Tunel na Trasie Wschód-Zachód.

Jakby mi było za mało

Pracy do grobowej deski

Póki sił jeszcze starczało

Stawiałem Zamek Królewski.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Nie mówcie więc, że coś niszczę,

Nie mówcie mi, że coś szpecę

Bo moje myśli są czystsze

Niż wasze myśli i serca.

Tkwić chcę tu duszą i ciałem,

Spróbujcie mi to odebrać!

To miasto — ja zbudowałem

By mieć na starość gdzie żebrać…

Dajcie mi proszę, co łaska…

Per favore, dammi ciò che ti grazia.

Un mendicante, anche un dannato uomo!

non ho più la forza di cantare,

Le mie battute sono finite.

Sono seduto in Piazza del Castello

Con quello che mi è rimasto sulla schiena

Mi prendo la testa

Ma la ragione per vivere non basta!

Hanno battuto i resti del loro cuore contro i loro seni,

Il cuore è la speranza di un barista,

Ma - forse sono un calunniatore -

Il cuore - per vivere - non basta!

Ti prego, dammi ciò che per favore...

Mi dicono: alzati e lavora!

Rimboccati le maniche

Oppure esci dalla piazza

Perché deturpi la bellezza di Varsavia.

Ecco i turisti stranieri

Vogliono vedere il miracolo della ricostruzione

E distruggi le loro impressioni

L'accattonaggio in piazza del castello.

Ti prego, dammi ciò che per favore...

Se avessi ancora un po' di lacrime

Piangerei per me stesso

Chi si ricorda in questa città oggi

Che stavo costruendo un Barbacane!

Un uomo senza un compleanno,

Un uomo senza il suo onomastico -

Ho dato la mia vita alla bellezza

Case popolari rinascimentali.

Ti prego, dammi ciò che per favore...

Mai conosciuto da nessuno

Fino ai gomiti in argilla e sabbia

Ho seppellito come una talpa addestrata

Tunnel sulla direttrice est-ovest.

Come se non mi bastasse

Lavora al consiglio della morte

Finché c'era ancora abbastanza forza

Ho costruito il Castello Reale.

Ti prego, dammi ciò che per favore...

Quindi non dire che sto rompendo qualcosa

Non dirmi che sto sbagliando qualcosa

Perché i miei pensieri sono più puliti

Dei tuoi pensieri e cuori.

Voglio restare qui con il mio corpo e la mia anima,

Prova a portarmelo via!

Questa città - l'ho costruita

Avere in vecchiaia dove mendicare...

Ti prego, dammi ciò che per favore...