Poczekalnia - Jacek Kaczmarski

Siedzieliśmy w poczekalni, bo na zewnątrz deszcz i ziąb

Do pociągu sporo czasu jeszcze było

Można zatem wypić kawę, albo rzucić cos na ząb

Bo nikt nie wie kiedy człek znów napcha ryło

Wtem słyszymy kół stukoty i lokomotywy świst

Więc rzucamy się do wyjścia na perony

Ale w miejscu na zatrzymał megafonów zgrzyt i pisk

— To nie wasz pociąg!

— ogłosiły megafony

Uwierzyliśmy megafonom

Uprzejmie wszak ostrzegły nas

Po co stać w deszczu na peronie

Skoro przed nami jeszcze czas

Żarcie szybko się skończyło, nuda zagroziła nam

Zaczęliśmy drzemać, marzyć i flirtować

Ktoś przygrywał na gitarze, zanucili tu i tam

Zaciążyły nam do tyłu nasze głowy

Wtem słyszymy kół stukoty i lokomotywy świst

Więc ospale podnosimy się z foteli

Ale w miejscu nas zatrzymał megafonów zgrzyt i pisk

— To nie wasz pociąg!

— przez megafon powiedzieli

Uwierzyliśmy megafonom

Pomarzyć w cieple — dobra rzecz

Po co stać w deszczu na peronie

Zamiast w fotelu miękkim lec

Po marzeniach przyszła kolej na dziewczyny oraz łyk

Co pozwolił nam zapomnieć o czekaniu

Gdy tymczasem za oknami «enty» już się użył świt

I poczuliśmy się trochę oszukani

Więc gdy znowu kół stukoty usłyszeliśmy i świst

W garść się wzięliśmy i dalej na perony

Lecz zatrzymał nas na progu już znajomy zgrzyt i pisk

— To nie wasz pociąg!

— ogłosiły megafony

Uwierzyliśmy megafonom

W końcu nie było nam tak źle

Po co stać w deszczu na peronie

Gdzie z wszystkich stron wichura dmie

Uderzyło nas jak gromem, spojrzeliśmy wreszcie w krąg

Choć już wiele, wiele świtów przeminęło

I patrzymy w starcze oczy powstrzymując drżenie rąk

Zadziwieni, gdzie się życie nam podziało

Wybiegamy na perony, lecz na torach leży rdza

Semafory hen pod lasem opuszczone

Żaden pociąg nie zabierze już z tej poczekalni nas

Milczą teraz niepotrzebne megafony

I gorzko się zapatrzyliśmy

W zabrane nam dalekie strony

I w duszach swych przeklinaliśmy

Tę łatwą wiarę w megafony

Eravamo seduti nella sala d'attesa perché fuori pioveva e faceva freddo

C'era ancora molto tempo per andare al treno

Quindi puoi bere un caffè o mangiare qualcosa

Perché nessuno sa quando un uomo sta riempiendo di nuovo la tana

Poi sentiamo il rumore delle ruote e il fischio delle locomotive

Quindi ci precipitiamo sulle piattaforme

Ma dove gli altoparlanti si fermavano, stridevano e stridevano

- Non è il tuo treno!

Gli altoparlanti hanno annunciato

Abbiamo creduto ai megafoni

Dopotutto, ci hanno gentilmente avvertito

Perché stare sulla piattaforma sotto la pioggia

Dal momento che c'è ancora tempo per venire

Il cibo finì rapidamente e la noia ci minacciò

Abbiamo iniziato a fare un pisolino, sognare e flirtare

Qualcuno suonava la chitarra, canticchiavano qua e là

Le nostre teste pesavano pesantemente sulla nostra schiena

Poi sentiamo il rumore delle ruote e il fischio delle locomotive

Quindi alziamoci lentamente dai nostri posti

Ma al nostro posto, gli altoparlanti sono stati fermati da uno stridio stridulo

- Non è il tuo treno!

Dissero attraverso un megafono

Abbiamo creduto ai megafoni

Sognare caldo - una buona cosa

Perché stare sulla piattaforma sotto la pioggia

Invece di una morbida poltrona, volo

Dopo i sogni, è stata la volta delle ragazze e un sorso

Che ci ha fatto dimenticare di aspettare

Intanto, fuori dalle finestre dell'"enta", era già l'alba

E ci siamo sentiti un po' presi in giro

Così, quando abbiamo sentito di nuovo il rumore delle ruote, abbiamo sentito un fischio

Ci siamo uniti e abbiamo continuato verso le piattaforme

Ma siamo stati fermati sulla soglia dal già familiare stridio e cigolio

- Non è il tuo treno!

Gli altoparlanti hanno annunciato

Abbiamo creduto ai megafoni

Dopotutto, non è stato così male per noi

Perché stare sulla piattaforma sotto la pioggia

Dove il vento soffia da tutte le parti

Fummo colpiti come un fulmine, finalmente guardammo nel cerchio

Sebbene siano trascorse molte, molte albe

E guardiamo nei vecchi occhi, fermando il tremore delle nostre mani

Stupito dove è andata a finire la nostra vita

Corriamo alle piattaforme, ma c'è ruggine sui binari

Semafori di gallina vicino alla foresta

Nessun treno ci porterà più da questa sala d'attesa

Gli altoparlanti non necessari ora sono silenziosi

E abbiamo guardato amaramente

In pagine lontane prese da noi

E abbiamo maledetto nelle nostre anime

Quella facile fede nei megafoni