Pustynia 80 - Jacek Kaczmarski

Wielbłądy upadają ze zmęczenia

Piach oczom wzrok odbiera, w zębach zgrzyta

Nasz ślad za nami znika w okamgnieniu

O zagubioną drogę nikt nie pyta

Wtem słychać gniewny pomruk poganiaczy

Wymownie kładą dłonie na kindżały

Żądają wina kobiet i zapłaty

Klną jawnie nas wyprawę i świat cały

A my już chyba znamy kres podróży

Patrzymy póki jeszcze starczy siły

Jak w piasku wiatr nam przyszłość wróży

W zbiorowe dawnych wypraw dmąc mogiły

Przewodnik zagubionej karawany

Unosi się w strzemionach

Słońce świeci

Kolejne tworzy nam fatamorgany

Oazy obiecuje

Naszym dzieciom

I cammelli cadono per la stanchezza

Gli occhi sono scuriti dalla sabbia e i denti stanno digrignando

La nostra traccia dietro di noi scompare in un lampo

Nessuno chiede della strada perduta

Poi si sentono i mormorii rabbiosi dei pungoli

Mettono le mani sui pugnali in modo eloquente

Chiedono il vino delle donne e il pagamento

Siamo apertamente maledetti dalla spedizione e dal mondo intero

E sappiamo già la fine del viaggio

Guardiamo finché c'è ancora abbastanza forza

Come il vento nella sabbia, il futuro è predetto per noi

Nelle vecchie spedizioni collettive soffiando sulle tombe

Guida alla carovana perduta

Sorge nelle staffe

Il Sole splende

I prossimi creano miracoli per noi

Oasis promette

Ai nostri figli