Sprawozdanie z raju - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

W raju tydzień pracy trwa trzydzieści godzin

Pensje są wyższe ceny stale zniżkują

Praca fizyczna nie męczy (wskutek mniejszego przyciągania)

Rabanie drzewa to tyle co pisanie na maszynie

Ustrój społeczny jest trwały a rządy rozumne

Naprawdę w raju jest lepiej niż w jakimkolwiek kraju

Na początku miało być inaczej —

Świetliste kręgi chóry i stopnie abstrakcji

Ale nie udało się oddzielić dokładnie

Ciała od duszy i przychodziła tutaj

Z kroplą sadła nitką mięśni

Trzeba było wyciągać wnioski

Zmieszać ziarno absolutu z ziarnem gliny

Jeszcze jedno odstępstwo od doktryny ostatnie odstępstwo

Tylko Jan to przewidział: zmartwychwstaniecie ciałem

Boga oglądają nieliczni

Jest tylko dla tych z czystej pneumy

Reszta słucha komunikatów o cudach i potopach

Z czasem wszyscy będą oglądali Boga

Kiedy to nastąpi nikt nie wie

Na razie w sobotę o dwunastej w południe

Syreny ryczą słodko

I z fabryk wychodzą niebiescy proletariusze

Pod pachą niosą niezgrabnie swe skrzydła jak skrzypce

In Paradise, la settimana lavorativa è lunga trenta ore

Gli stipendi sono più alti e i prezzi sono in costante calo

Il lavoro manuale non stanca (a causa della minore attrazione)

Scegliere un albero è quanto scrivere

Il sistema sociale è stabile e il governo è razionale

Il paradiso è davvero migliore di qualsiasi paese

All'inizio doveva essere diverso -

Cerchi luminosi di cori e gradi di astrazione

Ma non è stato possibile separare esattamente

Corpo da anima e lei è venuta qui

Con una goccia di grasso un filo di muscoli

Dovevi trarre conclusioni

Mescolare la grana dell'assoluta con la grana dell'argilla

Ancora una deviazione dalla dottrina, l'ultima deviazione

Solo Giovanni ha previsto questo: risorgerai nel corpo

Dio è guardato da pochi

È solo per quelli con aria pura

Il resto ascolta messaggi su miracoli e inondazioni

Col tempo, tutti vedranno Dio

Nessuno sa quando questo accadrà

Per ora, sabato a mezzogiorno

Le sirene ruggiscono dolcemente

E i proletari blu escono dalle fabbriche

Sotto le ascelle portano le ali goffamente come un violino