Świadkowie - Jacek Kaczmarski

Mamasza!

Mnie siemnadcat liet, a ja uże liejtnant.

Zdies wsio w poriadkie —

polskich my unicztożim banditow.

Tagda ja napiszu pismo i wsio skażu ja wam,

siejczas nie chwatajet sił i spit moj major Szachnitow.

Atcu skażi szto u

mienia jest dla niewo padarok — pidżak s anglijskoj plietuszkoj popał mnie

prosta darom

Wejdźmy głębiej w wodę kochani

Dosyć tego brodzenia przy brzegu

Ochłodziliśmy już po kolana

Nasze nogi zmęczone po biegu

Wejdźmy w wodę po pas i po szyję

Płyńmy naprzód nad czarną głębinę

Tam odległość brzeg oczom zakryje

I zeschniętą przełkniemy tam ślinę

Potem każdy się z wolna zanurzy

Niech się fale nad głową przetoczą

W uszach brzmieć będzie cisza po burzy

Dno otwartym ukaże się oczom

Tak zawisnąć nad ziemią choć na niej

Bez rybiego popłochu pośpiechu

I zapomnieć zapomnieć kochani

Że musimy zaczerpnąć oddechu

Mammasha!

Sono un tenente e sono un tenente.

Zdies wsi w poriadkie -

banditi polacchi.

Tagda, scriverò una lettera e ti benedirò,

Il mio maggiore Shakhnitov non è in grado di recuperare le forze e dormire.

Atcu ha contaminato la posizione

La proprietà è un paddock per donne - il pigiama della pletushka inglese mi ha bruciato

regali semplici

Andiamo più in profondità nell'acqua, amato

Basta con questo guado da riva

Ci siamo raffreddati fino alle ginocchia

Le nostre gambe sono stanche dopo la corsa

Entriamo in acqua fino alla vita e al collo

Andiamo avanti nelle profondità nere

Lì, la distanza dalla riva ti coprirà gli occhi

E lì inghiottiremo la saliva secca

Quindi tutti si immergeranno lentamente

Lascia che le onde rotolino sopra la testa

Il silenzio dopo la tempesta risuonerà nelle tue orecchie

Il fondo sarà aperto agli occhi

Quindi appendi per terra, anche su di esso

Niente panico per i pesci

E dimentica i tuoi cari

Che abbiamo bisogno di prendere fiato