Wojna postu z karnawałem - Jacek Kaczmarski

Niecodzienne zbiegowisko na śródmiejskim rynku

W oknach, bramach i przy studni, w kościele i w szynku

Straganiarzy, zakonników, błaznów i karzełków

Roi się pstrokate mrowie, roi się wśród zgiełku

Praca stała się zabawą, a zabawa — pracą:

Toczą się po ziemi kości, z kart się sypią wióry

Nic nie znaczy, ten co nie gra, ci co grają - tracą

Ale nie odróżnić w ciżbie, który z nich jest który

W drzwiach świątyni na serwecie krzyże po trzy grosze

Rozgrzeszeni wysypują się bocznymi drzwiami

Klęczą jałmużnicy w prochu pomiędzy mnichami

Nie odróżnić, który święty, a który świętoszek

Oszalało miasto całe

Nie wie starzec ni wyrostek

Czy to post jest karnawałem

Czy karnawał - postem!

Dosiadł stulitrowej beczki kapral kawalarzy

Kałdun — tarczą, hełmem — rechot na rozlanej twarzy

Zatknął na swej kopii upieczony łeb prosięcia

Będzie żarcie, będzie picie, będzie łup do wzięcia

Przeciw niemu — tron drewniany zaprzężony w księży

A na tronie wychudzony tkwi apostoł postu

Już przeprasza Pana Boga za to, że zwycięży

A do ręki zamiast kopii wziął Piotrowe Wiosło

Prześcigają się stronnicy w hasłach i modlitwach

Minstrel śpiewa jak to stanął brat przeciwko bratu

W przepełnionej karczmie gawiedź czeka rezulatu

Dziecko macha chorągiewką - będzie wielka bitwa

Oszalało miasto całe…

Siedzę w oknie, patrzę z góry, cały świat mam w oku

Widze co kto kradnie, gubi, czego szuka w tłoku

Zmierzchem pójdę do kościoła, wyspowiadam grzeszki

Nocą przejdę się po rynku i pozbieram resztki

Z nich karnawałowo-postną ucztą jak się patrzy

Uraduję bliski sercu ludek wasz żebraczy

Żeby w waszym towarzystwie pojąć prawdę całą:

Dusza moja — pragnie postu, ciało — karnawału!

Un incontro insolito nella piazza del mercato del centro

Nelle finestre, nei cancelli e presso il pozzo, in chiesa e nel bar

Commercianti, monaci, giullari e nani

C'è uno sciame eterogeneo, che brulica nel trambusto

Il lavoro è diventato divertimento e il divertimento è diventato lavoro:

Le ossa rotolano a terra, le fiches cadono dalle carte

Non significa niente, chi non gioca, chi perde

Ma non per dire alla folla quale è quale

Croci per tre groszy su una tovaglia nella porta del tempio

Gli assolti fuoriescono dalla porta laterale

Elemosina inginocchiata nella polvere tra i monaci

Non si può dire quale sia santo e quale puritano

L'intera città è impazzita

Né il vecchio né l'adolescente lo sanno

Questo digiuno è un carnevale

O il carnevale - il digiuno!

Montò su un barile da cento litri di caporale di cavalleria

Kałdun - con uno scudo, un elmo - gracchiando sulla sua faccia rovesciata

Ha incollato la testa di un maialino al forno sulla sua copia

Ci sarà cibo, ci sarà da bere, ci sarà bottino da prendere

Contro di lui - un trono di legno imbrigliato ai sacerdoti

E sul trono c'è un apostolo del digiuno, emaciato

Si sta già scusando con Dio per aver vinto

E invece di una copia prese Piotrowe Wiosło

I sostenitori in slogan e preghiere stanno correndo

Il menestrello canta mentre il fratello combatteva contro il fratello

Nella taverna sovraffollata, le chiacchiere attendono risultati

Il bambino sventola la bandiera: ci sarà una grande battaglia

Tutta la città è impazzita...

Mi siedo alla finestra, guardo al piano di sotto, il mondo intero è nei miei occhi

Vedo cosa chi ruba, perde quello che cerca nella folla

Al tramonto andrò in chiesa, confesserò i miei peccati

Di notte farò un giro per la piazza del mercato e raccoglierò gli avanzi

Da loro una festa di carnevale e quaresimale come si vede

Allieterò il popolo dei tuoi mendicanti che mi stanno a cuore

Per capire tutta la verità nella tua azienda:

La mia anima desidera veloce, il mio corpo desidera il carnevale!